بی خودی پرسه زدیم،صبحمان شب بشود

بی خودی حرص زدیم،سهممان کم نشود

ما خدا را با خود، سر دعوا بردیم

ما به هم بد کردیم، ما به هم بد کردیم

ما حقیقت را زیر پا له کردیم

و چقدر حظ بردیم، که زرنگی کردیم

روی هر حادثه ای، حرف از پول زدیم

         از شما می پرسم، ما که را گول زدیم؟

   آیا این شعر در مورد زندگی شما صدق می کند؟

                                                       باتشکر ازدوست خوبم محمد حسین نداف که تا اینجا مرا یاری نمودند

از پروین اعتصامی                                                                  

                                نظرتان چیست؟

چمدونمو دارم میبندم ، با یه طرح کهنه از دلخوشیام
باورم نمیشه باید برمو ، دیگه هیچوقت به دیدنت نیام
تو که میشناسی منو بهم بگو ، مگه میشه این همه ساده برم؟
با تمومه جاده ها عطر تو از ، بگو باید از کدوم جاده برم؟
شایدم دوباره باید از همون ، جاده ای که تک و تنها اومدم
تک و تنها برمو یادم بره ، واسه ی چی دل به این جاده زدم

چمدونمو باید میبستم ، واسه رفتن از همون روزی که
تو با طعنه هات میگفتی عشقت ، واسه ی دنیای من کوچیکه
خونه خیلی وقته که بهم میگه ، با خودت مرور کن گذشته رو
کسی اینجا به تو وابسته نبود ، خودتو خسته نکن دیگه برو

من با چمدونم آخره جاده ، منتظرت میشم ..
تو هم اگه دیدی ، تنهایی سخته برات ، بیا بمون پیشم !
من با چمدونم آخره جاده ، منتظرت میشم ..
تو هم اگه دیدی ، تنهایی سخته برات ، بیا بمون پیشم !

من با چمدونم آخره جاده ، منتظرت میشم ..
تو هم اگه دیدی ، تنهایی سخته برات ، بیا بمون پیشم !

همان آهنگ وبلاگ

از بابا طاهر عریان

                                                                          نظرتان راجع به این شعر چیست؟

اینکه خاک سیهش بالین است           اختر چرخ ادب پروین است

گر چه جز تلخی ز ایام ندید    هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار امروز               سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند          دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان فرساست     سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد            هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا برسی             آخرین منزل هستی این است

آدمی‌هر چه توانگر باشد              چون بدین نقطه رسید مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند                 چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن                 دهر را رسم و ره دیرین است 

خرم آنکس که در این محنت گاه              خاطری را سبب تسکین است

از پروین اعتصامی

                                                                                            نظرتان راجع به این شعر چیست؟

صدای آب می آید، مگر در نهر تنهایی چه می شویند؟
لباس لحظه ها پاك است.
میان آفتاب هشتم دی ماه
طنین برف، نخ های تماشا، چكه های وقت.
طراوت روی آجرهاست، روی استخوان روز.
چه می خواهیم؟
بخار فصل گرد واژه های ماست.
دهان گلخانه فكر است.
***
سفرهایی ترا در كوچه هاشان خواب می بینند.
تورا در قریه های دور مرغانی بهم تبریك می گویند.
***
چرا مردم نمی دانند
كه لادن اتفاقی نیست،
نمی دانند در چشمان دم جنبانك امروز برق آب های شط دیروز است؟
چرا مردم نمی دانند
كه در گل های ناممكن هوا سرد است؟

                                      از سهراب سپهری

                                                                                                 نظرتان راجع به این شعر چیست؟

خداوندا

راز دلم را با تو در میان می گذارم

از غم هایم پیش تو شکایت می کنم

از تو سلامتی می خواهم

سعادت و خوش بختی ام پیش توست

خداوندا

تو بهترینی

دعایم را اجابت کن

                             آمین

          از فریبا کلهر