اینکه خاک سیهش بالین است           اختر چرخ ادب پروین است

گر چه جز تلخی ز ایام ندید    هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن همه گفتار امروز               سائل فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند          دل بی دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان فرساست     سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد            هر که را چشم حقیقت بین است

هر که باشی و ز هر جا برسی             آخرین منزل هستی این است

آدمی‌هر چه توانگر باشد              چون بدین نقطه رسید مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند                 چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن                 دهر را رسم و ره دیرین است 

خرم آنکس که در این محنت گاه              خاطری را سبب تسکین است

از پروین اعتصامی

                                                                                            نظرتان راجع به این شعر چیست؟

نظرات شما عزیزان:

eliii

ساعت19:30---4 آذر 1391

[وب سایت]

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: